در حال حاضر بدلیل تراکم و پراکندگی شبکه های آب و فاضلاب در شهرها و روستاها، مدیریت و نگهداری شبکه های آب و فاضلاب به سختی صورت میپذیرد که با افزایش قدمت شبکه ها، زوال در این شبکه ها سرعت بیشتری پیدا کرده است. این در حالی است که برای ایجاد شبکه های فاضلاب هزینه های بسیار زیادی از بودجه های عمرانی، فاینانس و … صرف شده است ولی در مقابل برای نگهداری و افزایش کارایی و جلوگیری از فرسودگی زودرس این دارایی ها برنامه ریزی مناسب و منابع مالی کافی در نظر گرفته نمیشود.
در واقع با توجه به درآمدهای ناکافی شرکت های آب و فاضلاب در راستای افزایش کارایی و بهره وری دارایی ها و عمر مفید آنها، اختصاص بودجه کافی برای مدیریت این دارایی ها که سرمایه بزرگ ملی محسوب میشوند ناممکن شده است.
این روند در نهایت موجب اتلاف منابع شرکت آب و فاضلاب گردیده و اصلاح و بازسازی و جایگزینی آنها مستلزم صرف هزینه های هنگفت دیگری خواهد شد. بنابریان برای جلوگیری از این روند، تغییر نگرش نسبت به مدیریت نگهداری و بهره برداری بهینه از دارایی های شرکت ضروری و حیاتی است.
پیچیدگی شبکه های جمع آوری فاضلاب و وجود پارامترهای بسیار در مدیریت شبکه های جمع آوری فاضلاب نیازمند مدیریت و کنترل این شبکه ها بصورت متمرکز میباشد که این مهم گامی بزرگ در نگهداری بهینه با صرف حداقل هزینه خواهد بود.به این ترتیب مدیران صف و میانی قادر خواهند بود تا شبکه یک پارچه خود را رصد نموده و تکنیک ها و روش های مختلف به منظور افزایش میزان اثربخشی آنها را در عمل و درخصوص اولویت بندی های سرمایه گذاری های آینده تصمیم گیری نمایند.
شرکت آب و فاضلاب منطقه یک استان تهران با آگاهی از این روند، تغییر نگرش نسبت به مدیریت نگهداری و تعمیرات شبکه جمع آوری فاضلاب با استفاده از منابع موجود را در دستورکار قرار داد و با استفاده از فناوری های نوین، نسبت به ایجاد نگرشی نو در مدیریت و ساخت فرآیندها با رویکردی جدید برای بهبود مدیریت دارایی های شبکه جمع آوری فاضلاب اقدام نمود.